"In de volle koffer is nog wel plek voor een plak"

Voor Bellers is het de eerste keer op de Paralympische Spelen. Het mannenteam plaatste zich twaalf jaar geleden voor het laatst. Hij kan te rade gaan bij zijn vriendin, die er vier jaar geleden in Londen bij was. “Je ontkomt er niet aan dat je er samen veel over praat”, zegt Bellers, die met zijn twee meter in het veld als ‘center’ actief is, direct onder de basket.

Houwen is een ‘forward’. Ze schiet van afstand en verdeelt het spel. “We hebben veel gekeken naar de Olympische Spelen. Daar gaan wij ook naartoe, denk je dan. Cool hoor.” De finale van het basketbal hebben ze gemist. “Waren we beiden te moe, omdat we net een wedstrijd achter de rug hadden. Maar het handbal en volleybal waren ook fantastisch.” Bellers: “Omdat we zelf topsporters zijn, kunnen we ons helemaal inleven in de emoties.”
De regels bij de sport die beiden beoefenen klinken als een sudoku voor gevorderden.

Naast het ‘normale’ basketbalspelletje, moet de coach continu in de gaten houden hoeveel ‘punten’ er in het veld staan. Aan iedere handicap is een cijfer verbonden. Bellers is een ‘4,5’. Zo op het oog mankeert hij niets, maar een spierafwijking leidt ertoe dat hij onder meer niet lang kan lopen. Houwen zit in een rolstoel, omdat ze geboren is met een open rug. Ze is ingeschaald als 3, omdat ze redelijk haar balans kan houden. Een team van vijf spelers mag binnen de lijnen steeds maximaal uit veertien punten bestaan. Een fout in de opstelling leidt onherroepelijk tot vrije worpen voor de tegenstander.

Volgens Bellers klinkt het ingewikkelder dan het is. “Alle mogelijke teamopstellingen staan op papier. We wisselen vaak in koppels. Ik zal niet snel met een andere 4,5 het veld ingaan, eerder met een 1.” Houwen: “Het puntensysteem is geen bijzaak, maar ontzettend belangrijk. Daarom wordt er zelden een fout mee gemaakt.”

Op de gang staan de enorme tassen al een tijdje klaar, vol kleren van TeamNL. Houwen wil er een gouden medaille bij proppen. “Wij mogen best de favorietenrol op ons nemen. Dat wil trouwens niet zeggen dat we het goud zomaar ophalen. De EK-finale van vorig jaar verloren we.”

Bellers is voorzichtiger. Hij eindigde bij het EK als vierde met zijn team. “We hebben kans op een medaille, maar het kan ook zomaar plek negen of tien worden. We moeten eerste de poulefase maar doorkomen.”

Omdat we zelf topsporters zijn, kunnen we ons helemaal inleven in de emoties.